คำถาม

ภาพหญิงชราหาบของพะรุงพะรังเบื้องหน้ากระตุ้นต่อมความคิดของผมยิ่งนัก

คำถาม

- เธอมี สามี ลูก หลาน หรือญาติพี่น้อง หรือไม่?
- เธออายุเท่าไหร่ ?
- อาชีพที่เธอทำอยู่สร้างรายได้ให้กับเธอวันละเท่าไหร่ และพอกับค่าครองชีพหรือไม่ ?
- เธอต้องมีภาระในการใช้จ่าย หรือเลี้ยงดูคนอื่นอีกไหมนอกจากตัวเอง ?
- บ้านเธออยู่ที่ไหน ?
- อาชีพที่เธอทำเรียกว่าอะไร ?
- ในชีวิตเธอ เคยมีคนรักหรือไม่ ?
- ชื่อของเธอคือ ... ?
- เธอทำอย่างนี้มานานมากไหม ?
- เธอเคยเรียนหนังสือหรือไม่ ?
- เพราะอะไรเธอ ไม่ทำงานอย่างอื่น ?
- เธอมีความสุขไหม ?
- เธอสนใจการเมืองบ้างหรือเปล่า ?
- วิกฤตการณ์เศรษฐกิจตกต่ำมีผลต่อเธอไหม ?
- กลับบ้านไปเธอจะทำอะไร ?
- เมื่อไหร่ที่เธอจะหยุดพัก ?
- เธอเหนื่อยไหม ?

คำถามมากมายเกิดขึ้น มันวิ่งวกวนไร้ทิศทางในหัวผม โดยที่เธอผู้อยู่เบื้องหน้ามิได้รับรู้แม้แต่น้อย เธอยังคงดำเนินชีวิตของเธอต่อไป ใบหน้าไร้การแสดงออกซึ่งความรู้สึกใด ๆ นั้นไม่ยี่หระต่อตัวแปรภายนอก หรือชีวิตของเราทั้งเป็นเพียงแค่จุดตัดแห่งกาลเวลาที่วนมาบรรจบกันแล้วก็ผ่านเลยไป แล้วใยต้องมาตัดผ่านกันในเวลานี้ หรือว่าเส้นโคจรนี้ถูกกำหนดจัดเตรียมไว้ให้พบเจอ อาจมีใครสักคนที่คอยขีดเส้นร้างที่เราไม่สามารถมองเห็น และรับรู้ได้ไว้ก่อนหน้า เพื่อที่เราจะได้เดินไปตามเส้นทางนั้น ๆ แม้อาจต่างเส้นทาง แต่สุดท้ายบันปลายคือที่แห่งเดียวกัน

หญิงชราคนนั้นได้จากไป แต่คำถามมากมายที่เกิดขึ้น ณ รอยตัดนั้นยังคงอยู่กับผม...