"ความรัก"

ฉันและเธอ ใกล้แสนใกล้
แต่ดูแล้วมันช่างไกลแสนไกลจนแทบไม่มีหนทางที่จะพบปะกันได้
เมื่อมองข้ามท้องทุ่งอันเวิ้งว้างแห่งอุปสรรค
ฉันเฝ้ารอคอยวันที่จะข้ามผ่านมันไป
ฤ จะรอให้สายลมแสงแดดแผดเผาท้องทุ่งนั้นให้ไหม้เกรียม
เพื่อเตรียมหนทางให้ฉันก้าวข้ามไปยังฝั่งหมาย แล้ววันนั้นจะมาถึงเมื่อไหร่

ยามที่ได้อยู่ใกล้ยิ่งว้าวุ้น ความเป็นฉันได้หายไปฉันสูญเสียความเป็นตัวตน
ฉันล่องลอย อยู่ในสุญญากาศ
ลมหายใจของเธอโอบรอบฉันไว้ แต่ฉันไม่รู้สึกได้ใกล้เธอเลยแม้แต่น้อย
โอ ควันไฟแห่งความกระวนกระวาย ได้โปรดหยุดเผาผลาญฉันเสียที
ขอสายฝนแห่งโอกาส หยดลงมาดับแม้เพียงสักหยด
ฉันคงเยือกเย็นลงได้

หรือรักจะเป็นดังบทกวี บทหนึ่งของ คาลิล ยิบราน

“ความรักไม่ให้สิ่งอื่นใดนอกจากตัวเอง
และก็ไม่รับเอาสิ่งใดนอกจากตัวเอง
ความรักไม่ครอบครอง และก็ไม่ยอมให้ถูกครอบครอง
เพราะความรักนั้นเพียงพอแล้วสำหรับตอบความรัก”

ฉันก็เช่นเดียวกันที่มิเคยล่วงรู้ความลับแห่งรัก
มันซ่อนเร้นมานับพันปี
ประสบการณ์แห่งการมีอยู่นั้น ฉันมิอาจเทียบได้
แล้วไฉนเลยจะเอาชนะ อารมณ์แห่งรักได้
สิ่งที่ทำ คงเพียงแค่ทำตามความเรียกร้องของมัน
ยอมให้มันโอบรอบ เคลื่อนไปตามจังหวะกำหนด
มิอาจควบคุมสิ่งใดได้...