วันอังคารที่ 17 กุมภาพันธ์ พ.ศ. 2552

“ชีวิต”

ฉันล่องลอย ฉันหงอยเหงา
มองไปรอบกาย เห็นใบไม้ร่วงหล่น
ชีวิตคนเราก็เช่นนั้น
ต่างกันเพียงแค่ เวลาแห่งการร่วงสู่ห้วงทิวานิรันดร์
มิอาจมีผู้ใดฝืน ขืนขัดสัจจะแห่งองค์พระผู้เป็นเจ้า

ฉันค้นหาคำว่า “ความหมายแห่งชีวิต”
เสาะแสวง เพื่อได้พบ
เมื่อฉันตื่นรู้ ก็พานพบว่ามิได้เข้าใจอะไร
มากไปเสียกว่า ยามตื่นรู้แรกบนโลกนี้
จะมีอะไรอีกเล่า ในคำว่า “ความหมายแห่งชีวิต”
นอกเสียจาก “ชีวิต” อันเต็มไปด้วย “ความหมาย”

3 ความคิดเห็น:

ไม่ระบุชื่อ กล่าวว่า...

ชีวิตที่รู้จักพระองค์จริงๆ ไร้ความเหงา มีแต่ความหวัง
หวังที่จะได้พบหน้าคนที่เรารัก คือพระองค์ต่างหากนะน้อง

TheGo... กล่าวว่า...

ราตรีที่นานที่สุดคือราตรีที่เกิดจากนิทราสุดท้าย
ก่อนนิทรานั้นจะล่วงก้าวมา
เรามีโอกาสทำสิ่งใจก็ทำ
นั่นคงสร้างความหมายหนึ่งให้เรา
อาจก่อความหมายให้อีกหลายชีวิต

anna กล่าวว่า...

เข้าใจยากอ่ะ