ภาพชายวัยกลางคนนั่งโอดครวญด้วยความเจ็บปวด ทั่วทั้งร่างเต็มไปด้วยเลือดนอนอยู่ข้างถนน ขาข้างขวาขาดวิ่นเลือดแดงฉานเปรอะริมบาตวิถี ผู้คนต่างวิ่งหนีเอาตัวรอด เสียงปืนดังขึ้นเป็นระยะ ๆ แก๊สน้ำตาพวยพุ่งเต็มท้องถนนทำให้ผู้คนต่างปาดน้ำตาของตนด้วยความปวดแสบปวดร้อน บ้างถือผ้าขนหนูปิดหน้า บ้างใช้ผ้าคลุมหน้าไว้ บ้างขว้างปาขวดตอบกลับด้วยความโกรธแค้น
แสงอาทิตย์ลับขอบฟ้าไปแล้ว แต่แสงแปลบปลาบยังคงแล็บออกมาจากปลายกระบอกปืนอย่างไม่ขาดสาย การปะทะยืดเยื้อมาจนถึงสองทุ่ม แสงไฟสลัวข้างทางยังคงพอช่วยให้หมอ และพยาบาลได้ช่วยคนเจ็บคนป่วยได้บ้าง เสียงหวอดังกังวานไปทั่วท้องถนนเร่งนำคนเจ็บส่งโรงพยาบาล แต่ก็เป็นไปด้วยความยากลำบาก เพราะตอนนี้ท้องถนนเต็มไปด้วยสิ่งกีดขวาง
ชายสองคนหิ้วปีกชายวัยไล่เลี้ยกันเข้ามายังหน่วยพยาบาล มือข้างขวาห้อยรุ่งริ่งจนไม่เหลือสภาพเดิม หญิงชราคนหนึ่งทรุดลงกับพื้นถนนด้วยแรงระเบิดชายหนุ่มคนหนึ่งพยายามประคองเธอลุกขึ้น เด็กหนุ่มถือขวดน้ำพยายามขว้างเข้าใส่เจ้าหน้าที่ ลุงคนหนึ่งพยายามช่วยภรรยาให้ออกมาจากควันแก๊สน้ำตา ชายฉกรรณ์ถือโทรโข่งสั่งการผู้ชุมนุม คนเสื้อเหลืองจำนวนมากวิ่งหนีออกมาจากจุดชุมนุม ในมือคนเหล่านั้นว่างเปล่า แต่ในใจคงเต็มไปด้วยคำถาม
"ท่านครับเราต้องไปแล้ว" เสียงชายในชุดซาฟารีบอกกับเจ้านาย
ผู้เป็นนายลุกขึ้นจากหน้าจอทีวี เดินออกจากห้องด้วยสีหน้าเรียบเฉย ไร้บทสนทนาใด ๆ ...
4 ความคิดเห็น:
แม้จะเป็นบทความสั้น ๆ แต่ครอบคลุมอารมณ์ความรู้สึกได้เกือบหมด
ไม่แม่ใจว่าอ่านบทความนี้ของแม็กแล้วมองเห็นภาพ หรือเพราะภาพที่การถูกกระทำเห็นมาก่อนหน้านี้ ทำให้บทความแจ่มชัดขึ้น
อย่าว่าแต่ใจของผู้ถูกกระทำเลยที่มีคำถาม ขนาดเราผู้ซึ่งดูอยู่ห่าง ๆ ยังอดที่จะมีคำถามไม่ได้
อ่านแล้วรู้สึกเห็นถึงภาพวันที่เจ็ดจัง ความรู้สึกยังหดหู่กับภาพที่เกิดขึ้นอยู่เลย อยากรู้จังว่าความรู้สึกของคนที่ใส่ชุดซาฟารีนั้นอ่ะ เค้ารู้สึกอย่างไรกับภาพที่เค้าเห็นและสีหน้าที่เค้าทำอย่างนั้นมันสื่อว่าอะไรอ่ะ 555+
ฮูวววววว
เขียนดัจังงง
^^
ขอบคุณทุกกำลังใจครับ...
แสดงความคิดเห็น